Herbestemming van industrieel erfgoed in (binnen)stedelijke havengebied; In relatie tot (meer)waardecreatie van economische, sociale, ecologische en culturele kwaliteitsaspecten in het omgevingsgebied.

Een groot deel van de leegstaande erfgoedobjecten in Nederland behoren toe aan industriële monumenten, voornamelijk gelegen in en rondom (binnen)stedelijke havengebieden. Dit onderzoek gaat in op het herbestemmen van industrieel erfgoed in (binnen)stedelijke havengebieden, waarmee getracht wordt (meer)waarde te creëren ten behoeve van economische, ecologische, sociale en culturele kwaliteitsaspecten van een omgevingsgebied. Op deze manier wordt (meer)waarde aan een havengebied toegevoegd, wat een belangrijke uitwerking heeft op de leefbaarheid van het (binnen)stedelijk havengebied. Om tot (meer)waardecreatie bij herbestemming te komen is ervoor gekozen om een beslissingsondersteunend model te ontwikkelen dat helpt bij de realisatie hiervan. Het gevormde Model Herbestemming Industrieel Erfgoed (MHIE-model) is gebaseerd op de theorie rondom (meer)waardecreatie bij herbestemming, die uitgaat van het sturen op waardecreatie vanuit eerder bepaalde kwaliteitsaspecten van het gebied en het voortijdig vastleggen van de uiteindelijke effectuering op het omgevingsgebied. Hierbij wordt gebruik gemaakt van vijf fases, waarbij de eerste drie fases ingaan op de totstandkoming van mogelijke functieverandering: observatie, waardebepaling en beslissing. Uiteindelijk wordt er door middel van het vaststellen van een waardekader inzicht gegeven in waarden die gecreëerd dienen te worden. Hieraan worden meerdere functies getoetst met behulp van het Batenmodel of een MKBA, waardoor inzicht verkregen wordt in de mogelijke effectuering op het omgevingsgebied. Wanneer dit overeenkomt met de eerder vastgestelde ambities, kan over gegaan worden tot realisatie en beheer.