Een Amsterdams beslismodel voor strategische aankopen.

In de voorjaarsnota van 2009 van de Gemeente Amsterdam heeft het College van Burgemeester en Wethouders de intentie uitgesproken om bij de begroting 2010 een investeringsfonds op te richten ten behoeve van een duurzame inzet van grote incidentele financiële meevallers voor de stad. Dit fonds wordt het Amsterdams Investeringsfonds genoemd en het doel van dit fonds is het op gang brengen van ontwikkelingen die zonder dit fonds niet van de grond zouden komen. Het fonds wordt aan de hand van 3 zogenaamde ‘pijlers’ opgezet, deze pijlers zijn ‘duurzaamheid’, ‘ruimtelijke ontwikkeling en woningbouw’ en ‘economische structuurversterking’. Daarnaast wordt een nader te bepalen bedrag als buffer aangehouden voor het opvangen van bijzondere financiële risico’s en om extra armslag te hebben om verdere maatregelen te treffen. Binnen de pijler ‘ruimtelijke ontwikkeling en woningbouw’ kunnen volgens de gemeentebegroting de exploitatielasten van strategische aankopen worden gedekt. In de voorjaarsnota heeft het college aangegeven dat het instrument ‘strategische aankopen’ gebruikt kan gaan worden om het (grond)beleid uit te voeren. Het instrument is echter nog relatief onbekend en wordt door Amsterdam ook vrijwel nooit toegepast. Daarnaast zijn de randvoorwaarden voor strategische aankopen nog niet goed vastgesteld. Om duidelijkheid te creëren en het instrument ‘strategische aankopen’ goed toe te kunnen passen dient hiervoor een beslismodel opgesteld te worden. Dit onderzoek heeft als doelstelling het ontwikkelen van een beslismodel voor de gemeente Amsterdam opdat potentiële strategische aankopen getoetst kunnen worden. Hiertoe is het onderzoek opgedeeld in zaken als: welk instrumentarium heeft de gemeente Amsterdam tot haar beschikking?, welke bestaande afwegingsmethodieken worden gebruikt voor vraagstukken als deze en aan welke voorwaarden moet het beslismodel voor strategische aankopen voldoen voor bestuurders en ambtenaren?