Balanceren tussen vertrouwen en wantrouwen ‘Intern toezicht woningcorporaties’.

Woningcorporaties worstelen met de vormgeving van het interne toezicht. Dit blijkt uit de incidenten die zich in de corporatiesector hebben voorgedaan, uit de kritiek op het toezicht vanuit de media en uit de politiek die twijfelt aan het vertrouwen in het functioneren van het interne toezicht. Sinds de bruteringsoperatie zijn woningcorporaties zich meer gaan bewegen in het middenveld tussen markt, overheid en maatschappij en hebben ze een grotere bestuurlijke vrijheid gekregen. Naast het beheren van vastgoed zijn woningcorporaties projecten gaan initiëren, ontwikkelen en realiseren. De sector is gaan concurreren met marktpartijen en is zich meer gaan richten op leefbaarheid vraagstukken. Hierdoor zijn strategische keuzes belangrijker geworden met de grotere risico’s van dien. Deze risico’s konden voorheen bij de overheid afgedekt worden maar tegenwoordig dienen corporaties zelfstandig met deze risico’s om te gaan. De oorzaak van de incidenten is dan ook te vinden in gebrekkig risico_inzicht, management en toezicht. Hierdoor is de rol van de commissaris, die verantwoordelijk is voor het interne toezicht, onder druk komen te staan. Dit heeft geresulteerd in maatregelen ter verbetering van het interne toezicht. Voor de Raad van Commissarissen hebben deze maatregelen echter geresulteerd in complexere regelgeving vooraf en meer extern toezicht in de vorm van toetsing en controles achteraf. Onderzoek naar het inhoudelijk functioneren van het interne toezicht is slechts in beperkte mate uitgevoerd. De centrale vraag die in dit onderzoek behandeld zal worden is: ‘Hoe kan de Raad van Commissarissen zo effectief mogelijk toezicht houden op risico’s bij beslissingen over vastgoed investeringen?’.